Ergoterapia (gr. ergo – czynię, robię) – rodzaj psychoterapii, forma terapii wykorzystująca różne rodzaje pracy i rekreacji jako środki terapeutyczne.
Ergoterapia opiera się głównie na wiedzy medycznej, psychologicznej, socjalnej i rzemieślniczej. Stosuje się ją przy zaburzeniach ruchowych, czuciowych, przewodzenia nerwowego i psychicznych dzięki czemu ma zastosowanie właściwie we wszystkich dziedzinach medycyny.
przywracają sprawność ruchową, jak również pomagają pokonać trudności z wykonywaniem codziennych czynności takich jak ubieranie i rozbieranie się, przygotowywanie i spożywanie posiłków, higiena osobista i wiele innych, które osobom zdrowym nie sprawiają żadnych trudności. W bardzo wielu z tych czynności, w różnym otoczeniu, czy na zewnątrz, czy też w domu istnieje możliwość ze skorzystania z dużego asortymentu pomocy i urządzeń, które ułatwić mogą pokonywanie tych trudności.
Ergoterapia jest ważnym środkiem leczniczym prowadzącym do rekonwalescencji chorych i niepełnosprawnych, jest formą terapii, która dzięki różnorodności metod i materiałów terapeutycznych pozwala chorym nauczyć się jak największej samodzielności, niezależności i aktywności. Uwzględniając potrzeby indywidualne osób dotkniętych i biorąc pod uwagę obraz choroby czy też niepełnosprawności, dobiera się odpowiednie środki leczenia ergoterapeutycznego.
Sens ergoterapii polega nie tylko na mechanicznym odtwarzaniu funkcji cielesnych, umysłowych i psychicznych, lecz także na tym, aby umożliwić choremu ponownie spełnianie w jego życiu, w jak najszerszym zakresie, jego funkcji i związanych z nimi zadań. Celem tej formy terapii jest osiągnięcie jak największej samodzielności oraz niezależności w życiu codziennym oraz zawodowym.